ترئونین چیست؟

ال ترئونین از خانواده آمینواسیدهای ضروری با پیوند قطبی می باشد(به اسیدهای آمینه‌ای ضروری گفته می شود که بطور طبیعی در بدن ساخته نمی شوند یا مقدار آن به قدری نیست که برطرف کننده نیاز بدن باشد؛ لذا باید این آمینواسیدها از طریق جیره به خوراک حیوانات اضافه گردد. در غیر این‌ صورت عوارض کمبود آن ها مشاهده می‌شود.)

اسید آمینه ترئونین در جیره طیور بعد از لیزین و متیونین سومین محدودکننده محسوب می شود.

طبق تحقیقات نیاز جوجه های گوشتی به ترئونین در مقایسه با متیونین و لیزین کمتر است اما کمبود ترئونین در جیره طیور موجب کاهش کارایی سایر اسیدهای آمینه همچون متیونین، سیستئین و لیزین می شود.

نقش اسید آمینه ترئونین در تغذیه طیور

با بهره گیری از اسید آمینه هایی مثل متیونین، لیزین و ترئونین می توان سطح پروتئین خام جیره را کاهش داد که در نتیجه منجر به کاهش هزینه نهایی جیره و همچنین کاهش بار متابولیکی به طیور می شود.

همچنین کاهش سطح پروتئین خام جیره می تواند موجب کاهش نیتروژن دفع شده از طریق مدفوع و در نهایت کاهش آلودگی های زیست محیطی شود. علاوه بر این می توان به کاهش نیاز به آنتی بیوتیک و بهبود سلامت روده نیز کمک کرد.

اهمیت استفاده از ترئونین در جوجه های تخم گذار و گوشتی

ترئونین به عنوان یکی از افزودنی های خوارک نقش بسزایی در جذب مواد مغذی در جوجه های گوشتی دارد. اگر پرنده ای از ناحیه روده آسیب دیده باشد، اضافه کردن این مکمل به جیره، به پرنده کمک می کند تا جذب غذای مصرفی خود را افزایش دهد و رشد بهتری داشته باشد.

همچنین این اسیدآمینه غده هیپوفیز را برای تولید هورمون رشد تحریک می کند، که به افزایش فعالیت تیروئید و تولید هورمون کمک می کند و در نتیجه رشد جوجه های گوشتی را بهبود می بخشد.

کمبود ترئونین در پرندگان گوشتی، موجب کاهش سرعت رشد، کاهش مصرف خوراک و کاهش کیفیت لاشه می شود.

کمبود مکمل ترئونین در طیور تخم گذار موجب کاهش نرخ تخم گذرای، کاهش جرم و وزن تخم مرغ و افزایش ضریب تبدیل خوراک می شود. استفاده ازین افزودنی موجب بهینه شدن تولید تخم مرغ می گردد.

علاوه بر این تحقیقات نشان داده که اگر در هر ۱ کیلوگرم از جیره مرغ تخم گذار، میزان این اسیدآمینه کمتر از ۲/۴ گرم باشد، کاهش اشتهای طیور را در پی دارد.

ساختار مولکولی ترئونین به صورت زیر می‌باشد:

مزایا استفاده از ترئونین در جیره طیور

• نقش کلیدی در ساخت پروتئین
• بهبود عملکرد سیستم ایمنی
• کمک به ساخت و رشد پر
• رشد بهتر پرزهای روده
• کمک به سنتز گلایسین و سرین
• افزایش وزن بدن
• بهبود ضریب تولید و ضریب تبدیل غذایی